Μπορεί εκ πρώτης όψεως να θεωρεί κανείς ότι διαδικτυακά εμπορικά φαινόμενα όπως το Facebook δεν αφορούν το ΚΚΕ, όμως να που βλέπουμε διαφημίσεις για το επερχόμενο φεστιβάλ της νεολαίας εκεί:
διαφήμιση ΚΝΕ στο Facebook
Βέβαια ο Ριζοσπάστης έχει αναγκαστεί να ασχοληθεί με το φαινόμενο για άλλο λόγο…
Διαβάζω το σημερινό ρεπορτάζ των Νέων για το 31ο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας. Μεταξύ άλλων, ο διευθυντής του φεστιβάλ Αντώνης Παπαδόπουλος δηλώνει:
Το φετινό Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας αγκαλιάζει τις νέες τάσεις στην ελληνική αλλά και διεθνή κινηματογραφία και παράλληλα επιχειρεί να παρουσιάσει τους κοινωνικοπολιτικούς και αισθητικούς πυλώνες της σύγχρονης κινηματογραφίας. Και το κάνει ανοίγοντας τη θεματολογία του ακόμη και σε θέματα ταμπού, έως πρόσφατα, όπως η ψυχική υγεία.
Είναι φυσικά ανακριβές ότι η ψυχική υγεία είναι θέμα ταμπού για τον κινηματογράφο. Τα παραδείγματα ταινιών με τέτοια θεματολογία είναι άπειρα.
Όσο για την πρωτιά, το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει ήδη πραγματοποιήσει σχετικό αφιέρωμα προ πενταετίας.
Ο αγαπητός Ισίδωρος Παπαδάμου, ο μέχρι το 1996 μπουζουκτσής των Χειμερινών Κολυμβητών, ακολουθεί έκτοτε αυτόνομη πορεία, βασιζόμενος σε ίδιες και οικογενειακές δυνάμεις. Παρακάτω ο ίδιος εξηγεί γιατί ο πιο πρόσφατος δίσκος του (πέμπτος προσωπικός και τρίτος εντελώς ανεξάρτητος) έχει τον τίτλο «Σεντουκιασμένοι φλώροι«:
οι παθιασμένοι λάτρεις του κελαηδήματος των άγριων πουλιών ενίοτε καταφεύγουν σε σκληρές μεθόδους προκειμένου να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους. Εφαρμόζουν για τα δύσκολα πουλιά, τα πιο άγρια, τα πιο ατίθασα, τη διαδικασία του σεντουκιάσματος. Ως πιο κατάλληλος για σεντούκιασμα συνήθως κρίνεται ο φλώρος (carduelis chloris). Τον κλείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα μέσα σ’ ένα σεντούκι στο απόλυτο σκοτάδι, στην απομόνωση. Εκεί το πουλί –αν καταφέρει να επιζήσει μετά από τέτοιο σοκ– αλλάζει φτέρωμα, μεταμορφώνεται και ημερεύει. Λησμονεί το παρελθόν του και προσαρμόζεται στη νέα πραγματικότητα. Τιθασεύεται, πειθαρχεί, υποτάσσεται. Κελαηδάει άφοβα, ανέμελα και παθητικά συμφιλιωμένο απόλυτα με αυτό που το ένστικτο του δίδαξε να φοβάται, τη στέρηση της ελευθερίας. Με μια γρήγορη ματιά εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι η μέθοδος αυτή εφαρμόζεται και στους ανθρώπους ακούσια ή εκούσια, από την κοινωνία. Πολλοί άνθρωποι «σεντουκιασμένοι» κυκλοφορούν ανάμεσά μας χωρίς αιδώ και ενοχή, πολλές φορές μάλιστα και με υπερηφάνεια κελαηδούν αυτό που τους δίδαξαν οι δεσμοφύλακές τους. Φθάνουν ακόμη και στο σημείο να το αγαπήσουν και να ταυτιστούν απόλυτα μαζί του.
Οι ανεξάρτητοι δίσκοι του Ισίδωρου Παπαδάμου διατίθενται από τον ίδιο. Πληροφορίες εδώ.
Καθώς η αποστολή Free Gaza καταφέρνει να φτάσει στον προορισμό της, ας υπενθυμίσουμε την ταινία του Κέντρου Αντιπληροφόρησης για τη Μέση Ανατολή MADISA με τον τίτλο «Γάζα: Time is not important«, η οποία δίνει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εσωτερική εικόνα του πολιτικού σκηνικού της Παλαιστίνης και της Λωρίδας της Γάζας ειδικότερα. Διάρκεια 74′, αλλά αξίζει τον κόπο.
Επειδή κάτι τρέχει με το embedding των Goggle videos στο WordPress, να ο σύνδεσμος.
Κι ένα κείμενο του Βαγγέλη Πισσία, που συμμετέχει στην αποστολή, λίγο πριν την πρώτη προβολή της ταινίας τον περασμένο Μάρτη.
Γενικώς είμαι του αντιμιλιταριστικού, αλλά δεν μπορώ ν’ αντισταθώ όταν διαβάζω σήμερα στην Καθημερινή ότι:
Σε επιτελική θέση μετατέθηκε ο αντισυνταγματάρχης, ο οποίος μέχρι πρότινος ήταν ο διοικητής στο στρατόπεδο του Κιλκίς, όπου βρέθηκε νεκρός πριν από λίγες ημέρες 20χρονος στρατιώτης, ομογενής από τη Γεωργία. Η σορός του άτυχου νέου βρέθηκε 11 ολόκληρες ημέρες μετά τον θάνατό του, που πιθανολογείται ότι οφείλεται σε ναρκωτικά, σε αποθήκη κοντά στα μαγειρεία. Τη διοίκηση του στρατοπέδου θα αναλάβει άλλος αντισυνταγματάρχης, ενώ πιθανές ευθύνες αξιωματικών ή υπαξιωματικών ενδέχεται να προκύψουν από την ΕΔΕ, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη.
Αφού έχει διαταχθεί ένορκη διοικητική εξέταση, γιατί οι αρμόδιοι αξιωματικοί (διοικητής μονάδας, διοικητής λόχου κλπ) δεν τίθενται σε διαθεσιμότητα; Αν τίθενται σε αμφισβήτηση οι διοικητικές ικανότητες του αντισυνταγματάρχη, τότε γιατί μετατίθεται σε επιτελική θέση, όπου, πιθανόν, θα του ανατεθούν και πάλι διοικητικά καθήκοντα;Για άλλη μια φορά, ένα εξωφρενικό περιστατικό που λαμβάνει χώρα σε στρατόπεδο κρύβεται κάτω από το χαλί.
Ο μόνος λόγος που έχει ληφθεί υπ’ όψιν στην απόφαση μετάθεσης του διοικητή, νομίζω πως είναι η προφανής αδυναμία του να ασκήσει σήμερα διοίκηση, με το ηθικό των φαντάρων στο μηδέν και την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό του κάτω από το μηδέν.
Η στρατιωτική ιεραρχία, σ’ όλες τις βαθμίδες της, νοιάζεται για την κατά το δυνατόν ανώδυνη εσωτερική λειτουργία του στρατεύματος. Σε μια κρίσιμη στιγμή όπως αυτή, επιλέγει τον λιγότερο οδυνηρό δρόμο για την ίδια.
Δε θα μας αφορούσε καθόλου ως πρόβλημα αυτό, αν δε βρίσκονταν στα χέρια τέτοιων ανθρώπων οι ζωές δεκάδων χιλιάδων στρατιωτών που υπηρετούν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας την υποχρεωτική στρατιωτική τους θητεία, εφαρμόζοντας ως οφείλουν το νόμο.
Πριν από λίγο καιρό σημείωσα μια γλυκιά αυτολογοκρισία στην καρδιά της Ελευθεροτυπίας της καρδιάς μας. Δε γνώριζα βέβαια τότε την ιστορία του δημοσιογράφου Νικόλα Λεοντόπουλου, που εκτίθεται αναλυτικά στο μπλογκ με το εμπνευσμένο όνομα «Ελευθερουτοπία«…
Τα πολλά λόγια είναι περιττά. Στηρίζουμε την αλλαγή, ελέγχουμε την εξουσία.
Μ’ αφορμή ένα σχόλιο ενός Ακομπλεξάριστου Δημοκράτη σε χθεσινή ανάρτησή μου, να ένας μύθος της φυλής Μπουτσούλα από την νήσο Φρέιζερ, στην Αυστραλία:
Fraser Island
Ο καλός θεός Μπιιράλ έφτιαξε τους ανθρώπους, αλλά δεν είχε πού να τους βάλει να ζήσουν. Έτσι, έστειλε τον αγγελιαφόρο του τον Γιεντίνγκι και τη θεά Κιγκάρι να φτιάξουν γη και βουνά, ποτάμια και θάλασσες.
Αυτό που έφτιαξαν ήταν τόσο όμορφο, που η Κιγκάρι θέλησε να μείνει εκεί για πάντα. Όμως η θέση μιας θεάς είναι στον παράδεισο.
Ικέτεψε επίμονα τον Γιεντίνγκι και τελικά αυτός υπέκυψε.
Η θεά έπεσε σε βαθύ ύπνο και ο Γιεντίνγκι την μετέτρεψε σε ένα νησί με παραδείσια ομορφιά.
Για να μην νιώθει μόνη, ο Γιεντίνγκι δημιούργησε λίμνες για να βλέπει η Κιγκάρι την αντανάκλαση του παραδείσου. Και δημιούργησε ζώα και ανθρώπους, και τους έμαθε τα μυστικά της δημιουργίας έτσι που τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους να κάνουν για πάντα παρέα στην Κιγκάρι.
Fraser Island
