Έγραψε η Αλεξάνδρα Ράπτη στο περιοδικό Culture του Κόσμου του Επενδυτή στις 14 Μάρτη, κι αναδημοσιεύουμε:
Εν όψει των προσεχών κρίσεων γεν. διευθυντών Αρχαιοτήτων και εφόρων στο υπουργείο Πολιτισμού, φαίνεται ότι, εκτός από κάθε είδους κομματικό ή συνδικαλιστικό μηχανισμό, έχει μπει μπροστά και μια βιομηχανία διδακτορικών διατριβών. Μεταξύ αυτών μάλιστα και κάποιες που από μακριά δείχνουν… προκάτ!
Ελπίζουμε να μην αληθεύουν οι φήμες που θέλουν διακεκριμένους καθηγητές του Πανεπιστημίου Αθηνών (πάσης ειδικότητας) να πιέστηκαν προκειμένου να εγκρίνουν, με συνοπτικές διαδικασίες, ως διδακτορικές διατριβές ετοιματζίδικα και άνευ ιδιαίτερου επιστημονικού περιεχομένου πονήματα, ώστε οι κατέχοντες πλέον τον τίτλο του διδάκτορα να προλάβουν να εξελιχθούν σε γεν. διευθυντές Αρχαιοτήτων, εφορειών και ό,τι άλλο επιθυμούν. Διότι εάν αληθεύουν οι σχετικές φήμες, ας μην αναρωτιόμαστε για το επίπεδο και την υποβάθμιση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας ούτε, βεβαίως, της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Βέβαια από ευτράπελα ακαδημαϊκά, άλλο τίποτα. Δεν είναι μακριά η εποχή που, φιλόδοξος καθηγητής μοντέρνου επιστημονικού αντικειμένου επόπτευε ταυτοχρόνως 70 διδακτορικές διατριβές, παράλληλα με το διδακτικό και διοικητικό του έργο…
Η ΧΕΛΩΝΑ 