Κίτρινη κάρτα πρέπει να δώσουμε στον Γιώργο Βότση για το άρθρο του με τίτλο «Κάλπη απωθητική και καθεστωτικός καθωσπρεπισμός» στην Ελευθεροτυπία της προηγούμενης Δευτέρας. Εκεί, μεταξύ άλλων, υποστηρίζει ότι
θα βρεθεί, ίσως, στο Ευρωκοινοβούλιο να υπηρετήσει, υποτίθεται, τη διεύρυνση της δημοκρατίας στην Ευρώπη (όχι, ας πούμε, ένας Γιώργος Γληνός με την ανεκτίμητη εμπειρία στις Βρυξέλλες ή μια ορεξάτη για δουλειά Παναγιώτα Μανιού, με τις τέσσερις γλώσσες και τις διεθνείς διασυνδέσεις, αλλά) κάποια κυρία παντελώς άγνωστη κοινωνικά και πολιτικά, με κύριο γνωστό της στοιχείο ότι είναι πολέμιος της Ευρωπαϊκής Ενωσης!
Αναφέρεται φυσικά στην, δεύτερη στο ευρωψηφοδέλτιο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, Ελένη Σωτηρίου.
Πιθανότατα ο κ. Βότσης, παίζοντας τάβλι εκεί στην Εύβοια, λίγο μετά το Πήλι, δεν μπόρεσε να μάθει και πολλά πράγματα για την Ελένη Σωτηρίου, πέραν φυσικά εκείνων που τόνισε ο Τύπος τον οποίον αναμφίβολα θα διαβάζει.
Δεν έκανε και ρεπορτάζ, βέβαια. Γιατί αν ρωτούσε την Παναγιώτα Μανιού που τόσο καλά φαίνεται να γνωρίζει, θα μάθαινε ότι η Ελένη Σωτηρίου, ένας χαμηλών τόνων ευγενικός άνθρωπος, ανήκει στη γενιά που πολιτικοποιήθηκε στις μεγάλες κινητοποιήσεις του 1990-91. Θα μάθαινε ότι συμμετείχε στο Αριστερό Σχήμα Παντείου, το φοιτητικό σκέλος της τότε Πολιτικής Ομάδας Α/συνέχεια (μετέπειτα ΚΟΕ). Θα μάθαινε επίσης ότι η Ελένη Σωτηρίου ανήκει πραγματικά σ’ αυτό που διάφοροι απ’ έξω καλοθελητές ονομάζουν «Γενιά των 600-700-400 ευρώ».
Η Παναγιώτα, από την άλλη (πιο εκρηκτικός χαρακτήρας, έχει καβαλήσει κατά καιρούς και τα έδρανά της για να σπρώξει κάτι ανόητους συνδικαλιστές της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ), δεν ανήκει στην ίδια κατηγορία. Λίγο η ιδιότητα του πατέρα της, λίγο η από νωρίς σχέση της με τον Συνασπισμό, λίγο η σημερινή συμμετοχή της στην «ομάδα Τσίπρα» (θυμάμαι κάτι φωτογραφίες στο Βήμα κι ανατριχιάζω!), θα συμβόλιζε κάτι τελείως διαφορετικό στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.
Με τις υγείες του, όμως, του Γιώργου Βότση που μ’ έκανε να θυμηθώ ασπρόμαυρα πλάνα του φοιτητικού παρελθόντος μου.
Η ΧΕΛΩΝΑ 