Στρατευμένη δημοσιογραφία

Με την εφαρμογή της διάταξης του νόμου για τα πολλαπλά συγγράμματα στα πανεπιστήμια ασχολείται σήμερα σε άρθρο του ο εκπαιδευτικός συντάκτης της Καθημερινής Απόστολος Λακασάς.

Ναι μεν ο νόμος θέλει τις γενικές συνελεύσεις των τμημάτων να καταρτίζουν κατάλογο προτεινόμενων συγγραμμάτων για κάθε μάθημα, αλλά

[σ]υνήθως, οι κατάλογοι των Γενικών Συνελεύσεων αποτελούνται από τρία συγγράμματα, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνεται εκείνο του διδάσκοντος το μάθημα.

Η αν. καθηγήτρια της Νομικής και μέλος της νέας διοίκησης της ΠΟΣΔΕΠ Ευγενία Μπουρνόβα δηλώνει στον δημοσιογράφο:

«Ολα ξεκινούν από τον διδάσκοντα. Εάν αυτός μένει προσκολλημένος στο εγχειρίδιο, τότε οδηγεί τους φοιτητές να κάνουν το ίδιο».

Ο δόκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόννης Γιώργος Πανόπουλος δηλώνει επίσης στον δημοσιογράφο:

«Ομως, το βάρος πρέπει να δοθεί στη διδασκαλία και στον τρόπο δουλειάς των φοιτητών, τόσο κατά τη διάρκεια της χρονιάς όσο και στις εξετάσεις. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα τα βιβλία της Νομικής έχουν ελάχιστες παραπομπές στη νομολογία, η οποία δεν υπάρχει στο Ιντερνετ».

Η επίκουρη καθηγήτρια του Καποδιστριακού Βάσω Κιντή δηλώνει στον δημοσιογράφο:

«Με το νέο σύστημα υποτίθεται ότι επιτυγχάνονται δύο στόχοι: η πάταξη κυκλωμάτων κερδοσκοπίας που συνδέονταν με το μοναδικό σύγγραμμα και ο πλουραλισμός στη μάθηση. Αυτό όμως δεν ισχύει».

Παραπλεύρως, ο Γιάννης Μυλόπουλος, καθηγητής Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, υποστηρίζει σε σύντομο άρθρο του:

Το πρόβλημα είναι αν συγχρόνως, με το συγκεκριμένο σύγγραμμα που προτείνεται για τη διεξαγωγή του μαθήματος, οι φοιτητές έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης και σε άλλα συγγράμματα που θα συμπληρώνουν ή και θα διευρύνουν τις γνώσεις τους, όπως συμβαίνει σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου. Για να συμβεί όμως αυτό, πρέπει να υπάρχουν ενημερωμένες βιβλιοθήκες, που να διαθέτουν πλούσιο βιβλιογραφικό υλικό και μάλιστα σε ποσότητες ικανές να ικανοποιήσουν τις ανάγκες όλων των φοιτητών. Αυτό όμως σε μια χώρα όπου, λίγους μήνες πριν, η προηγούμενη κυβέρνηση αρνιόταν να χρηματοδοτήσει την ενημέρωση των βιβλιοθηκών είναι ακόμη ένα άπιαστο όνειρο.

Και ποια είναι η άποψη που προβάλλει ο δημοσιογράφος στη δεύτερη αράδα του άρθρου του;

Οι φοιτητές δεν θέλουν να ξεβολευτούν από την επικράτηση του ενός βιβλίου.

Προφανώς ή δεν άκουγε τους συνομιλητές του ή είχε τόση πρεμούρα να διατηρήσει την σταθερά εχθρική στάση του έναντι των φοιτητών: πότε με το ζήτημα του ασύλου, πότε με τη συνδιοίκηση και τις πρυτανικές εκλογές, πότε με τις καταλήψεις, και σήμερα με το ζήτημα των πολλαπλών συγγραμμάτων.

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!