Ζώντας στον γυάλινο πύργο

Διαβάζουμε στην Wall Street Journal ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έδωσε τη Δευτέρα στη δημοσιότητα μια έρευνα που συνέταξαν τρεις υπάλληλοί της, η οποία υποστηρίζει ότι το ζήτημα της ισοτιμίας του ευρώ με τα άλλα νομίσματα δεν είναι το μοναδικό που καθορίζει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της ευρωζώνης έναντι των οικονομιών των άλλων μεγάλων νομισμάτων του πλανήτη.

Σύμφωνα με την WSJ, οι συντάκτες της έρευνας

είπαν πως μια ανθεκτική αναβίωση των εξαγωγών «θα εξαρτηθεί από την διαδικασία αναδιάρθρωσης που ακολουθούν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις απέναντι στις προκλήσεις που σχετίζονται με την παγκοσμιοποίηση» και κάλεσαν τις κυβερνήσεις της ΕΕ «να συγκεντρωθούν σε πολιτικές που θα τονώσουν τον ανταγωνισμό και θ’ αυξήσουν την συνοχή της αγοράς, έτσι ώστε να επωφεληθούν πλήρως από τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης».

Τίποτα δεν σώζει την Ευρώπη. Οι οικονομικές της ελίτ και το πολιτικό τους προσωπικό βρίσκονται στη γωνία της παγκόσμιας οικονομίας. Κι όμως, εξακολουθούν να μιλούν μέσα από τον γυάλινο πύργο των δημοσίων σχέσεων. Ο ευρωπαϊκός Τιτανικός έρχεται. Κι οι καπετάνιοι του πλοίου διασκεδάζουν με την ορχήστρα στο σαλόνι. Μόνο που όταν το καράβι συναντήσει το παγόβουνο, όλοι οι επιβάτες θα βρεθούν στον παγωμένο βυθό.

Ένα σχόλιο στο άρθρο της WSJ ελαφραίνει λίγο το κλίμα και μας δείχνει τι δεν μπορούν πια να δουν οι ελίτ και οι αυτονομημένοι υπάλληλοί τους:

Φαντάζομαι πως η έρευνα είναι σωστή, αν και χρειάζονται ένα εναλλακτικό σχέδιο όταν οι πόλεις τους πάρουν φωτιά με την προοπτική της επαναφοράς της ηλικίας συνταξιοδότησης στα 62 ή της απώλειας των διακοπών, θεός φυλάξοι!

ΥΓ. Αυτή είναι η τριακοσιοστή ανάρτηση της Χελώνας σε περίπου 3 χρόνια. Δεν είναι κι άσχημα.