Βρέθηκε το γονίδιο του μαλάκα

Βρέθηκε το γονίδιο του μαλάκα: το έχουν, εκτός από τους έλληνες ψηφοφόρους και τους δημοσιογράφους εν γένει, και οι ερευνητές του Χάρβαρντ και του Πανεπιστημίου του Σαν Ντιέγκο. Όχι όλοι, οι παρακάτω. Διαβάζουμε στο Insider:

Η πολιτική ιδεολογία δεν διαμορφώνεται μόνο από κοινωνικούς παράγοντες αλλά και από ένα… γονίδιο.

Η έρευνα του Χάρβαρντ και του Πανεπιστημίου του Σαν Ντιέγκο που δημοσιεύθηκε στο Journal of Politics πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή 2.000 ατόμων και κατέληξε στο συμπέρασμα πως οι πολιτικές μας απόψεις εξαρτώνται από το γονίδιο DRD4.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως μια παραλλαγή του γονιδίου μπορεί να οδηγήσει σε μια πιο φιλελεύθερη ιδεολογία, με την προϋπόθεση όμως ότι έχει προηγηθεί στην περιόδο της εφηβείας μια πιο έντονη κοινωνική δραστηριότητα.

Με άλλα λόγια, το γονίδιο μπορεί να θέτει τις προϋποθέσεις αλλά δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για τις πολιτικές μας επιλογές.

Οι ίδιοι οι ερευνητές σημειώνουν ότι η ιδεολογική τοποθέτηση είναι αποτέλεσμα της «κρίσιμης αλληλεπίδρασης μεταξύ των δύο παραγόντων» δηλαδή του γονιδίου και του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος στο οποίο ζει κανείς.

«Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι η πολιτική προτίμηση δεν βασίζεται αποκλειστικά στο κοινωνικό περιβάλλον» λέει ο επικεφαλής της έρευνας καθηγητής πολιτικών επιστημών και γενετικής ιατρικής Τζέιμς Φάουλερ. «Ελπίζουμε ότι περισσότεροι ερευνητές θα αρχίσουν να εξερευνούν την πιθανή αλληλεπίδραση βιολογίας και περιβάλλοντος» προσθέτει.

Ας προσπαθήσουμε, σε πρώτη φάση, να αποφύγουμε το γονίδιο του δημοσιογράφου που προχειρολογεί, πηγαίνοντας απευθείας στο άρθρο του Τζέιμς Φάουλερ, το οποίο είναι διαθέσιμο στο διαδίκτυο όπως θα περίμενε κανείς, αλλά κανείς δημοσιογράφος δεν κάνει την αυτονόητη αναζήτηση στο Google. Η περίληψη του άρθρου έχει ως εξής:

Ειδικοί από διάφορα πεδία έχουν επί μακρόν σημειώσει τη σημασία του κοινωνικού περιβάλλοντος στην ανάπτυξης της πολιτικής ιδεολογίας. Πρόσφατες εργασίες προτείνουν ότι η πολιτική ιδεολογία έχει και ένα κληρονομικό τμήμα, αλλά κανένα συγκεκριμένο γονίδιο ή συνδυασμός γονιδίων συσχετισμένο με την πολιτική ιδεολογία δεν έχει για την ώρα αναγνωριστεί. Εδώ, υποθέτουμε ότι άτομα με γενετική προδιάθεση προς την αναζήτηση νέων εμπειριών θα τείνουν να είναι πιο φιλελεύθερα, μόνον αν περιληφθούν σε ένα κοινωνικό περιβάλλον που τους προσφέρει πολλαπλές απόψεις. Χρησιμοποιώντας στοιχεία από την μακροπρόθεσμη εθνική έρευνα για την υγεία των εφήβων, ελέγχουμε την υπόθεση ερευνώντας τον συσχετισμό μεταξύ της αυτοδηλούμενης πολιτικής ιδεολογίας και της παραλλαγής 7R του γονιδίου ενεργοποίησης ντοπαμίνης D4 (DRD4), που στο παρελθόν έχει συσχετιστεί με την αναζήτηση της καινοτομίας. Μεταξύ εκείνων που διαθέτουν γονίδιον DRD4-7R, καταλήγουμε ότι ο αριθμός των φιλιών που έχει ένα άτομο κατά την εφηβεία συσχετίζεται κατά στατιστικά σημαντικό τρόπο με την φιλελεύθερη πολιτική ιδεολογία. Μεταξύ αυτών που δεν διαθέτουν το γονίδιο, δεν υπάρχει συσχετισμός. Πρόκειται για την πρώτη μελέτη που εντοπίζει μια συγκεκριμένη αλληλεπίδραση γονιδίου και περιβάλλοντος που συντελεί στην ιδεολογική αυτοτοποθέτηση, και σημειώνει την σημασία να λαμβάνουμε υπόψη τόσο τη φύση όσο και την ανατροφή στη μελέτη των πολιτικών προτιμήσεων.

Η Χελώνα δεν ξέρει αν έχει η ίδια το γονίδιο του μαλάκα, πάντως διαβάζοντας το πρώτο απόσπασμα κατάλαβε άλλο πράγμα από αυτό που κατάλαβε διαβάζοντας το δεύτερο, δείγμα ότι κάποιος συντάκτης στην αλυσίδα των τηλεγραφημάτων των πρακτορείων το έχει λίγο το γονίδιο.

Παρ’ όλ’ αυτά, η Χελώνα θα πρότεινε στο επικίνδυνο αυτό υβρίδιο πολιτικού επιστήμονα-γενετιστή να διευρύνει το δείγμα του ή να τα παρατήσει. Άραγε τι είδους συμπεράσματα θα έβγαζε αν έψαχνε να βρει το ίδιο γονίδιο στο Πουντζάμπ, στα Εξάρχεια, στο Ρίο ντε Τζανέιρο ή στον Μελιγαλά; Η καθαρά εμπειρικού τύπου ατομικιστική αρχική υπόθεση, χαρακτηριστική των κοινωνικών ψυχολόγων, μπάζει από παντού και βρωμάει λευκό βορειοαμερικανικό middle-class «προοδευτισμό». Και μαζί μ’ αυτήν, όλο το εγχείρημα πάει στην επιστημονική κόλαση της πειραματικής αποδείξεως, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την βαρύτητα των αποτελεσμάτων.

Κύριε Φάουλερ, φάουλ. Δεν αφήνεις καλύτερα αυτά τα δύσκολα, να πας να βρεις τον «δικό μας» Νικόλα Χρηστάκη ν’ αρχίσετε να γράφετε κι άλλο βιβλίο σαν το Connected που το γουστάρει κι η Όπρα;