Δικαίως διαμαρτύρονται οι ψαράδες του Παραλιμνίου της Κύπρου, διότι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις των κατεχομένων τους παρενοχλούν κατά την άσκηση του επαγγέλματός τους.
Το γεγονός θυμίζει πολύ έντονα την κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι ψαράδες της Λωρίδας της Γάζας, εξαιτίας του παράνομου ναυτικού αποκλεισμού που έχει επιβάλλει το Ισραήλ σ’ αυτό το κομμάτι της παλαιστινιακής γης. Mετά την επιχείρηση «Συμπαγές Μολύβι», το χειμώνα του 2009, η πρόσβαση σε αλιευτικές περιοχές έχει περιοριστεί μονομερώς από το Ισραήλ στα 3 ναυτικά μίλια. Κι αυτός ο περιορισμός επιβάλλεται με τη βία. Το International Solidarity Movement έχει προσφέρει σοβαρή υπηρεσία στην δημοσιοποίηση της κατάστασης που αντιμετωπίζουν οι εξαθλιωμένοι ψαράδες της Γάζας. Ενδεικτικά, δείτε αυτό το βίντεο:
Πώς όμως να στηρίξει κανείς άνευ προϋποθέσεων το δίκιο των κυπρίων ψαράδων, όταν η νόμιμη κυβέρνηση του νησιού συνεργάζεται χωρίς φόβο και πάθος με την ισραηλινή κυβέρνηση που χρησιμοποιεί κατά τον ίδιο τρόπο βία απέναντι στους παλαιστίνιους ψαράδες; Πώς να αγνοήσει κανείς την περσινή στάση της κυπριακής κυβέρνησης απέναντι στον στολίσκο της ελευθερίας; Πώς να κλείσει τα μάτια του απέναντι στις προγραμματικές συμφωνίες της κυβέρνησης του ΑΚΕΛ (που η Χελώνα φαντάζεται πως θα πραγματοποιούνταν με οποιαδήποτε κυβέρνηση) για την εκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων της λεκάνης της Μεσογείου;
υγ. Η παρούσα ανάρτηση αφιερώνεται στην μνήμη του ιταλού ακτιβιστή Βιτόριο Αριγκόνι, που έχασε τη ζωή του στη Γάζα πριν από μια βδομάδα περίπου. Είναι και Μεγάλη Παρασκευή…
Η ΧΕΛΩΝΑ 