Εργολάβοι κι αράχνες, καρδιά μου

Η Χελώνα παρατήρησε το χθεσινό κύριο άρθρο της Καθημερινής, όπου αιφνιδίως ασκείται κριτική στο Rethink Athens από τ’ αριστερά. Κάτι είναι σάπιο στο βασίλειο της Εργολαβίας:

Καμία πόλη δεν μπορεί να αλλάζει τη βασική της ρυμοτομία επειδή έτσι θέλησε κάποιος ιδιώτης, ο οποίος, μάλιστα, δεν πληρώνει για την κατασκευή του έργου. Η πεζοδρόμηση της ιστορικής οδού Πανεπιστημίου είναι μια τεράστια αλλαγή στον σχεδιασμό του κέντρου της πρωτεύουσας. Χρειάζεται όμως πολύ μεγάλη μελέτη και προπαντός ένας σοβαρός διάλογος για το τι θα σημάνει για την Αθήνα, στο παρόν και στο μέλλον. Είναι αδιανόητο πολιτικοί παράγοντες, η κυβέρνηση και άλλοι να «σύρονται» σε αυτήν την υπόθεση άκριτα και μόνο χάρη των δημοσίων σχέσεων που τους εξασφαλίζει η υποστήριξη στη συγκεκριμένη πρόταση. Οι ιστορικές πόλεις δεν ξανασχεδιάζονται για το «χατίρι» κανενός και οι μεγάλες αποφάσεις για το μέλλον τους πρέπει να λαμβάνονται με προσοχή, σύνεση και αίσθηση της πραγματικότητας.

Αναμένουμε με ενδιαφέρον την έκφραση της κυβίστησης στις εσωτερικές σελίδες, όπου μέχρι χθες ο Δημήτρης Ρηγόπουλος έπαιζε το τρίτο βιολί στην ορχήστρα των υποστηρικτών τόσο του έργου όσο και της διαδικασίας που ακολουθείται.