Αυτό που δεν θέλησαν ή δεν κατάφεραν ποτέ να κάνουν όλες οι «κατεστημένες» εκδοτικές επιχειρήσεις του ελληνικού χώρου το κατάφεραν δύο επίμονοι άνθρωποι που αντί να επιχειρούν ενεργούν: Ο ένας είναι ο χαλκέντερος μεταφραστής Ζήσης Σαρίκας, που έχει αποδείξει με πλείστους όσους τρόπους στη διάρκεια της δραστηριότητάς του την επιμονή του και τη διαρκή ανησυχία του και ο άλλος είναι ο φίλος Κώστας Δεσποινιάδης, που ενδυόμενος γι’ αυτή τη δουλειά το ρόλο του εκδότη γράφει ιστορία, τελικά. Ποιος θα το έλεγε ως πού θα έφταναν τα πράγματα από εκείνα τα πρώτα τεύχη του περιοδικού «Πανοπτικόν» που έρχονταν από την παγωμένη Κοζάνη. Αν μη τι άλλο, να ένας λόγος για να αισιοδοξεί κανείς. Παίρνει καιρό κι έχει κούραση, αλλά αξίζει τον κόπο!