Αντιφασιστικό κουίζ

Κυρίες και κύριοι, η Χελώνα προσφέρει ένα μεγάλο δώρο σ’ όποιον μπορεί να υποθέσει πού και από ποιους έχει γραφτεί το παρακάτω σχόλιο:

«Το γήπεδο στηρίζω κι ανάλογα ψηφίζω»

«Το γενικό εκλογικό δικαίωμα είναι δείχτης ωριμότητας της εργατικής τάξης. Περισσότερο δεν μπορεί να είναι, ούτε και θα είναι ποτέ μέσα στο σημερινό κράτος» (Φρίντριχ Ένγκελς)

 

 

Charlie Hebdo: «Καλά να πάθετε»

Μεταξύ των «αιρετικών» απόψεων που προσπαθούν να μην ανάψουν ρεσώ στο Σύνταγμα για την ένοπλη επίθεση στο Charlie Hebdo, διάβασα και μια που, αφού τσουβαλιάζει όλους τους Γάλλους κι όλη την Ευρώπη κρίνοντάς τους λίγο-πολύ ως Ατενίστας, αγνοώντας κάθε ταξική διαφοροποίηση και κάθε ταξικό χαρακτηριστικό, καταλήγει μ’ έναν απαράδεκτο για «πρωτοπόρους κομμουνιστές» καλά να πάθετε προς τα θύματα της επίθεσης και στη σοκαρισμένη γαλλική κοινωνία. Καλά να πάθετε ως προς τι; Ήμουν έτοιμος να γράψω περισσότερα, αλλά ευτυχώς απόψε με την ίδια αφορμή ο φίλος μου Κώστας Δεσποινιάδης υπενθυμίζει ένα απόσπασμα από ένα κείμενο του Γκορ Βιντάλ για τον μονοθεϊσμό και τα δεινά του, που νομίζω ότι ταιριάζει γάντι στην περίπτωσή μας, πατερούλη:

Το μεγάλο, ανομολόγητο κακό στο κέντρο της κουλτούρας μας είναι ο μονοθεϊσμός. Από ένα βάρβαρο κείμενο της Εποχής του Χαλκού, γνωστό ως Παλαιά Διαθήκη, έχουν αναπτυχθεί τρεις αντιανθρώπινες θρησκείες – ο Ιουδαϊσμός, ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ. Αυτές είναι θρησκείες του επουράνιου θεού. Είναι, κυριολεκτικά, πατριαρχικές –ο Θεός είναι ο παντοδύναμος πατέρας- εξού και η απέχθεια για τις γυναίκες επί 2.000 χρόνια στις χώρες που βασανίζονται απ’ τον επουράνιο θεό και τους επίγειους αρσενικούς εκπροσώπους του. Ο επουράνιος θεός είναι, φυσικά, ένας ζηλόφθονος θεός. Απαιτεί ολοκληρωτική υποταγή απ’ τον καθένα πάνω στη γη, όχι για μια μόνο φυλή, όπως είναι σε θέση να κάνει, αλλά για ολόκληρη την πλάση. Αυτοί που θα τον απορρίψουν πρέπει να προσηλυτιστούν ή να φονευθούν για το δικό τους καλό. Τελικά, ο ολοκληρωτισμός είναι το μόνο είδος πολιτικής που μπορεί αληθινά να υπηρετήσει τους σκοπούς του επουράνιου θεού. Κάθε κίνημα φιλελεύθερης φύσεως θέτει σε κίνδυνο την εξουσία τη δική του και των επίγειων εκπροσώπων του. Ένας Θεός, ένας Βασιλιάς, ένας Πάπας, ένα αφεντικό στο εργοστάσιο, ένας πατέρας-ηγέτης στην οικογένεια, στο σπίτι.

Γκορ Βιντάλ, «Ο μονοθεϊσμός και τα δεινά του», μτφρ. Κώστας Δεσποινιάδης, περιοδικό Πανοπτικόν τχ.9, Ιούλιος 2006