Γιατί να μην εμπιστεύεστε τους φασίστες για την ενημέρωσή σας

Η εφημερίδα Στόχος  βάζει στο στόχαστρο τον Παύλο Τσίμα, διότι κατέκρινε, λέει, τον δήμαρχο Παιονίας (νομός Κιλκίς, σύνορα Ελλάδας-ΠΓΔΜ). Διανθίζει μάλιστα το δημοσίευμα με θερινή φωτογραφία του δημοσιογράφου:

Έλα όμως που το άρθρο στην Καθημερινή το έχει γράψει ο Σταύρος Τζίμας…

Οπότε, γιατί να πιστέψουμε κι αυτό το δημοσίευμα του Στόχου;

Για κανένα λόγο. Οι φασίστες συμπατριώτες μας συνεχίζουν τις καλύτερες παραδόσεις της ράτσας τους. Εξάλλου, η Μακρόνησος φτιάχτηκε ακριβώς για τον εκτοπισμό των φαντάρων με «αμφίβολες» προθέσεις.

Ο Νίκος Κούνδουρος μαρτυρά για τη γνωριμία του με τον Θανάση Βέγγο στην Μακρόνησο:

«Το Βέγγο τον γνώρισα στο Μακρονήσι. Ήμουνα σ’ ένα βουνό επάνω και προσπαθούσα να στήσω ένα αντίσκηνο να κοιμηθώ, ανάμεσα στη μάζα του λόχου, στα τέσσερις χιλιάδες αντίσκηνα παρατεταγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, ανάμεσα σε τέσσερις χιλιάδες ανθρώπους, τρομαγμένους και κουρασμένους. Πήγα στην κορυφή του βουνού, με την ευλογία της διοίκησης, να στήσω τη σκηνή μου και τη ζωή μου. Κι εκεί που καθόμουνα και χάζευα και κοίταζα πως ν’ αρχίσω, μόνος τελείως, μ’ ένα αντίσκηνο πεταμένο χάμου, μ’ ένα σκεπάρνι και με πασσάλους, βλέπω μια σιλουέτα περίεργη, μέσα σ’ αυτές τις φοβερές χλαίνες που μας δίνανε, τις βρώμικες, ξεσκισμένες. Καταφθάνει, κουβαλώντας σανίδια από κιβώτια κι ένα σφυρί. Έφτιαξε κάτι, μια κατασκευή, ένα επίπεδο με τις σανίδες, και μου λέει ξαφνικά: «Συναγωνιστή -ευλογημένη λέξη, που τελικά έχει γίνει ρετσινιά- συναγωνιστή, θα πεθάνεις» λέει. «Το βράδυ κάνει κρύο. Βάλε την κουβέρτα σου πάνω στα σανίδια» Λέω: «Εσένα τι σε νοιάζει αν πεθάνω εγώ; Κι εσύ θα πεθάνεις». Ούτε γέλασε καν ούτε και δε γέλασε. Πήρε τη διαλυμένη σκηνή κι άρχισε να τη στήνει μέσα στους πασσάλους της. Τον χάζευα, σκεφτόμουνα πως αυτός ή τρελός είναι ή άγιος. Τέλος πάντων, το ίδιο κάνει. Έκανα διάφορες σκέψεις, αφηρημένος και κουρασμένος, αλλά έτσι ξεκίνησε η γνωριμία μου με το Βέγγο. Έμεινε μαζί μου όλα τα χρόνια της Μακρονήσου. Είχα χρεωθεί την κατασκευή ενός θεάτρου -ήμουν τριτοετής της αρχιτεκτονικής τότε. Πήγα στη διοίκηση και λέω: «Αυτόν το μισότρελο φαντάρο να μου τον δώσετε». Κι έτσι βρέθηκα να φτιάχνω το θέατρο με το Θανάση βοηθό. Στήσαμε τη σκηνή, ανεβάσαμε το πρώτο έργο, και να ο Βέγγος ηθοποιός και να ο Βέγγος πρωταγωνιστής και να ο Βέγγος αγαπημένος ολόκληρου του τάγματος, και να ο Βέγγος η ανακούφισή μας, η λύτρωση μας και το χαμόγελό μας. Ο Βέγγος δεν φτιάχτηκε ηθοποιός, γεννήθηκε. Κυριαρχείται από τον αγαθό δαίμονα που φροντίζει να συντηρεί μια αεί παρθενιά. Γεννήθηκε ως Βέγγος το ’52, όταν η μοίρα άρπαξε τον αγαθό στρατιώτη του Δευτέρου Τάγματος Σκαπανέων της κόλασης, που είναι γνωστή με το λυρικό όνομα «Μακρονήσι», και τον πέταξε στα βαθιά νερά του κινηματογράφου και του θεάτρου. »

Πρόκειται για τον ίδιο Νίκο Κούνδουρο που σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Βήμα είπε και τα εξής:

Είχα μια ανόητη ευαισθησία και γενναιοδωρία με την είσοδο ή μάλλον την εισβολή των ξένων στην Ελλάδα. Ελεγα ότι της ίδιας γης παιδιά είμαστε, να μπει ο κόσμος στην Ελλάδα, να ευφρανθεί, να νιώσει ασφάλεια, να φάει, να πιει ελληνικό νερό. Ε, από την ώρα του περιστατικού τέρμα όλες αυτές οι εφηβικές μαλακίες. Τέσσερα κτήνη, τέσσερις βάρβαροι που ούρλιαζαν και βρωμούσαν και φορούσαν μάσκες με έκαναν να δω την πραγματικότητα.

Advertisements

Οι ταχυδρομικές βόμβες, τα μπλογκ και το άρθρο 19 του συντάγματος

Η ηλεκτρονική έκδοση της Ελευθεροτυπίας μας ενημερώνει ότι

Να παραδίδονται τα δέματα ανοιχτά και να σφραγίζονται ενώπιον ταχυδρομικού υπαλλήλου -με ιδιαίτερη μέριμνα στο απόρρητο των επικοινωνιών και την τυχόν καθυστέρηση στη διαβίβαση- πρότεινε ο υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Δημήτρης Ρέππας, στη σύσκεψη που διενεργήθηκε σήμερα με αντικείμενο την ασφάλεια στη διακίνηση δεμάτων.

Στη σύσκεψη συμμετείχαν:

ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Υποδομών Σωκράτης Κάτσικας, ο Διοικητής της ΥΠΑ Οδυσσέας Βλάμης, ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος των ΕΛΤΑ Παναγιώτης Βουρνάς και Χρήστος Βαρσάμης αντίστοιχα, ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος των Ταχυμεταφορών ΕΛΤΑ Κων. Ταρλαγιάς και ο Διευθυντής της Δ/15 της ΥΠΑ Γιώργος Νίκου.

Το άρθρο 19 εδάφιο 1 του ισχύοντος συντάγματος, προβλέπει (εφόσον ισχύει ακόμα, φυσικά):

Το απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης ή επικοινωνίας με οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι απόλυτα απαραβίαστο. Νόμος ορίζει τις εγγυήσεις υπό τις οποίες η δικαστική αρχή δεν δεσμεύεται από το απόρρητο για λόγους εθνικής ασφάλειας ή για διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων.

Πώς θα ξεπεραστεί αυτός ο σκόπελος και θα ισχύσει προληπτικά ο έλεγχος, μένει να το δούμε. Αλλά τι να λέμε τώρα, η αναθεώρηση του 2001 την έχει κάνει τη δουλειά πιο εύκολη. Άρθρο 19, εδάφιο 2:

Νόμος ορίζει τα σχετικά με τη συγκρότηση, τη λειτουργία και τις αρμοδιότητες ανεξάρτητης αρχής που διασφαλίζει το απόρρητο της παραγράφου 1.

Της ΕΕΤΤ; Όχι. Η Χελώνα νομίζει ότι τζάμπα κινητοποιείται η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων.

Το 19/2 μιλά για τη συγκρότηση της ΑΔΑΕ, της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών. Της οποίας την ύπαρξη έμαθε όλος ο κόσμος κατά την διαχείριση του σκανδάλου των υποκλοπών. Η ΑΔΑΕ συγκροτήθηκε με τον νόμο 3115/2003, που ορίζει τις αρμοδιότητές της. Στο άρθρο 6, εδάφιο 1 του νόμου αυτού, προβλέπεται, μεταξύ άλλων για τις αρμοδιότητες της ΑΔΑΕ:

ι) Γνωμοδοτεί και απευθύνει συστάσεις και υποδείξεις για τη λήψη μέτρων διασφάλισης του απορρήτου των επικοινωνιών, καθώς και για τη διαδικασία άρσης αυτού.

[…]

ιβ) Εκδίδει κανονιστικές πράξεις, δημοσιευόμενες στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, δια των οποίων ρυθμίζεται κάθε διαδικασία και λεπτομέρεια σε σχέση με τις ανωτέρω αρμοδιότητές της, καθώς και με την εν γένει διασφάλιση του απορρήτου των επικοινωνιών.

Εννοείται, φυσικά, ότι το να σκάνε βόμβες σε χέρια ανύποπτων χαμηλόμισθων υπαλλήλων των ιδιωτικών εταιρειών ταχυμεταφορών είναι απαράδεκτο – αλλά από εκεί, μέχρι να αίρεται κατ’ ουσίαν το απόρρητο των επικοινωνιών του άρθρου 19 του συντάγματος, υπάρχει απόσταση. Το ρόλο του «καλού», σ’ αυτό το σχέδιο, θα κληθεί να παίξει η ΑΔΑΕ. Έχει κανείς αντίρρηση ότι θα τον παίξει επάξια;

Κρατήστε στο μυαλό σας ότι στο άρθρο 19 του συντάγματος βασίστηκε η άποψη ότι τα μπλογκ δεν είναι μέσα ενημέρωσης και άρα ισχύει γι’ αυτά το απόρρητο κλπ. Ετοιμαστείτε επίσης για την διατύπωση των γνωμοδοτήσεων της ΑΔΑΕ και όχι της ΕΕΤΤ – τώρα που βρήκαμε παπά, ας θάψουμε πέντε-έξι. Πρόκειται περί υποθέσεως, αλλά εδώ θα είμαστε αν πέσουμε έξω για να παραδεχτούμε το λάθος.

Δημοσιογραφική «μέθοδος Αφγανιστάν-Ιράκ» στα ελληνικά σύνορα από τον Frontex

Ανέλαβε, κατόπιν αιτήματος της ελληνικής κυβέρνησης, την διαχείριση των ελληνικών και ευρωπαϊκών συνόρων ο Frontex. Και πώς θα ξέρουμε τώρα τι ακριβώς συμβαίνει στα ελληνικά σύνορα; Μήπως θα μας ενημερώνουν οι δημοσιογράφοι;

Όχι ακριβώς. Διότι, σύμφωνα με ανακοίνωση του Frontex, τα μέσα ενημέρωσης οφείλουν να υπακούν στους παρακάτω κανόνες αν θέλουν να κάνουν ρεπορτάζ στον Έβρο:

Οι παρακάτω κανόνες για τα μέσα ενημέρωσης έχουν σκοπό να ισορροπήσουν τις ανάγκες της ακριβούς ενημέρωσης με τις ανάγκες ασφαλείας του προσωπικού. Η παραβίαση των παρακάτω κανόνων μπορεί να προκαλέσει αφαίρεση της διαπίστευσης των μέσων ενημέρωσης.

1. Οι εκπρόσωποι των μέσων ενημέρωσης έχουν την ευθύνη να παρουσιάσουν στις αρμόδιες αρχές α) τα διαβατήρια ή τις ταυτότητές τους β) αποδεικτικά της δημοσιογραφικής ιδιότητας και γ) ασφαλιστήριο.

2. Οι εκπρόσωποι των μέσων ενημέρωσης πρέπει να υπογράψουν γραπτή δήλωση ότι το ελληνικό υπουργείο προστασίας του πολίτη δεν είναι υπεύθυνο σε περίπτωση θανάτου ή τραυματισμού του εκπροσώπου των μέσων ενημέρωσης ή απώλειας ή βλάβης του εξοπλισμού του.

3. Οι εκπρόσωποι των μέσων ενημέρωσης δεν θα εισέρχονται σε απαγορευμένες περιοχές άνευ συνοδού.

4. Οι εκπρόσωποι των μέσων ενημέρωσης δεν θα βιντεοσκοπούν ή θα φωτογραφίζουν απαγορευμένες περιοχές άνευ κατάλληλης άδειας και συνοδού. Απαγορευμένες στρατιωτικές περιοχές και εγκαταστάσεις δεν θα καταγράφονται οπτικά χωρίς την ρητή έγκριση του εκπροσώπου τύπου της ελληνικής αστυνομίας και των αρμοδίων υπηρεσιών.

5. Οι εκπρόσωποι των μέσων ενημέρωσης πρέπει να καλύπτονται από ασφάλεια. Η ασφάλεια πρέπει να καλύπτει την συγκεκριμένη επίγεια περίπολο και να αναφέρει ότι ούτε το ελληνικό υπουργείο προστασίας του πολίτη ούτε ο Frontex θα είναι υπεύθυνος σε περίπτωση θανάτου ή τραυματισμού του εκπροσώπου των μέσων ενημέρωσης ή απώλειας ή βλάβης του εξοπλισμού του.

6. Οι εκπρόσωποι των μέσων ενημέρωσης αναμένεται να ακολουθούν οδηγίες που θα αφορούν δραστηριότητες και μετακινήσεις.

7. Είναι πιθανόν να επιβάλλονται εμπάργκο για την προστασία της επιχειρησιακής ασφάλειας. Τα εμπάργκο θα αίρονται μόλις το ζήτημα επιχειρησιακής ασφαλείας έχει περάσει.

8. Ορατές πηγές φωτός και υπέρυθρες συσκευές, συμπεριλαμβανομένων φωτογραφικών φλας και τηλεοπτικών φώτων δεν θα χρησιμοποιούνται όταν [τα μέσα ενημέρωσης] θα βρίσκονται με συνοριοφύλακες τη νύχτα, εκτός αν έχει ληφθεί συγκεκριμένη άδεια εκ των προτέρων. Κατά τον ίδιο τρόπο, τα μέσα ενημέρωσης θα ακολουθούν την τακτική κίνηση και πειθαρχία σιωπής όταν καλύπτουν επιχειρήσεις.

9. Συσκευές επικοινωνίας (όπως κινητά τηλέφωνα) δεν απαγορεύονται συγκεκριμένα. Πάντως, οι συνοριοφύλακες μπορούν να επιβάλλουν προσωρινούς περιορισμούς στις ηλεκτρονικές εκπομπές για λόγους επιχειρησιακής ασφάλειας ανάλογα με τις ανάγκες ασφαλείας κατά περίπτωση.

10. Οι εκπρόσωποι των μέσων ενημέρωσης δεν θα παίρνουν συνεντεύξεις, δεν θα φωτογραφίζουν, δεν θα βιντεοσκοπούν και δεν θα κάνουν ρεπορτάζ για την ανάπτυξη της ομάδας RABIT ή την κοινή επιχείρηση ΠΟΣΕΙΔΩΝ 2010 άνευ προηγουμένης έγκρισης του εκπροσώπου τύπου της ελληνικής αστυνομίας και των αρμοδίων υπηρεσιών.

11. Η δημοσίευση των πληροφοριών πρέπει να ακολουθεί τους παραπάνω κανόνες.

Σε δεύτερο έγγραφο του Frontex, την φόρμα αίτησης για ρεπορτάζ στα ελληνικά σύνορα, η οποία θα αποστέλλεται προς το υπουργείο τύπου, διαβάζουμε και το παρακάτω που πρέπει να υπογράψει ο εκπρόσωπος του μέσου ενημέρωσης για να καταφέρει να κάνει ρεπορτάζ:

Αναγνωρίζω, συμφωνώ και δηλώνω ότι [ΤΟ ΜΕΣΟ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ] έχει λάβει γνώση της φύσης της κάλυψης της ανάπτυξης της RABIT ή των επιχειρήσεων ΠΟΣΕΙΔΩΝ 2010, και έχει ενημερωθεί για τις διαδικασίες και τα μέτρα ασφαλείας που ισχύουν και το προσωπικό του συμφωνεί να τα εφαρμόσει.

Την «ενσωματωμένη» δημοσιογραφία τη μάθαμε στους πολέμους που ξεκίνησαν οι ΗΠΑ στη μέση ανατολή και τα βαλκάνια τα τελευταία 20 χρόνια. Τώρα, και κοντά σας.

(Θα μπορούσε να πει κανείς για την «ενσωματωμένη» δημοσιογραφία των δελτίων των 8, φυσικά, αλλά εδώ πάμε ένα βήμα παραπέρα, δεν νομίζετε;)

FRONTEX MEDIA RULES, APPLICATION FORM τοπικά, για την περίπτωση που εξαφανιστούν από την ιστοσελίδα του Frontex.

Δεν βλέπει CSI ο Χρήστος Παπουτσής

Στα πλαίσια της συγκέντρωσης αρμοδιοτήτων στο υπουργείο «προστασίας του πολίτη» που ξεκίνησε πέρσι ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο νυν υπουργός Χρήστος Παπουτσής ανακοίνωσε χθες πως

στη μάχη κατά της φοροδιαφυγής και του μαύρου χρήματος ετοιμάζεται να μπει η Οικονομική Αστυνομία, το ελληνικό IRS, που συστήνεται στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

Το νέο σώμα θα στελεχώσουν 100 αστυνομικοί ειδικών καθηκόντων που θα δρουν σε ολόκληρη την Ελλάδα με στόχο την αποκάλυψη εγκλημάτων σε βάρος της εθνικής οικονομίας και του δημοσίου συμφέροντος. Η νέα υπηρεσία θα υπάγεται απευθείας στον αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας, όπως και η αντιτρομοκρατική. […]

Οι 100 «ράμπο» του νέου σώματος θα έχουν πρόσβαση στα αρχεία των αστυνομικών υπηρεσιών και άλλων υπηρεσιών (ΣΔΟΕ, Λιμενικές αρχές, τελωνεία), οργανισμών και φορέων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και άλλων χωρών σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις και συμφωνίες. Επίσης η νέα υπηρεσία θα συνεργάζεται με το Κέντρο Συλλογής και Διαχείρισης Επιχειρησιακών Πληροφοριών, άλλες υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομίας, του Λιμενικού Σώματος και με άλλες αρμόδιες υπηρεσίες, αρχές και φορείς.

Η λίστα των αρμοδιοτήτων της οικονομικής αστυνομίας (δείτε παρακάτω στο άρθρο της Ημερησίας που παραπέμω) έρχεται βέβαια σε κάθετη αντίθεση μ’ αυτό που δήλωσε τη Δευτέρα το βράδυ ο πρωθυπουργός στην περιβόητη διακαναλική του συνέντευξη, ότι δηλαδή μετά και την τρέχουσα «περαίωση» το ελληνικό κράτος σκοπεύει να μην αντιμετωπίζει τους πολίτες-υπηκόους του ως εν δυνάμει απατεώνες κι εγκληματίες.

Αλλά επειδή η προχειρότητα είναι ειδικότητα του ΠΑΣΟΚ, ειδικά του βαθέος ΠΑΣΟΚ του τύπου Χρήστου Παπουτσή, ας πούμε και δυο λόγια για την αμερικανική IRS που επικαλέστηκε.

IRS σημαίνει Internal Revenue Service, δηλαδή Υπηρεσία Εσωτερικών Εσόδων. Πρόκειται για την υπηρεσία εσόδων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ. Η υπηρεσία είναι γραφείο του υπουργείου Οικονομικών υπό τη άμεση διεύθυνση του Επιτρόπου Εσωτερικών Εσόδων. Η IRS έχει την ευθύνη της συλλογής των φόρων και της ερμηνείας και επιβολής του Κώδικα Εσωτερικών Εσόδων.

Εμείς υπουργείο οικονομικών είχαμε και το καταργήσαμε, επίτροπο εσωτερικών εσόδων δεν έχουμε, κώδικα εσωτερικών εσόδων δεν έχουμε – ή τουλάχιστον κανείς δεν γνωρίζει το ακριβές του περιεχόμενο.

Τι σχέση έχει αυτό με την οικονομική αστυνομία που εξαγγέλει ο Χρήστος Παπουτσής, μόνο ο ίδιος και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου μπορεί να το ξέρουν. Ας μας το πουν κι εμάς να μας λύσουν την απορία.

ΥΓ. Παρεμπιπτόντως, επειδή φόροι χωρίς αντιδράσεις δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο, πόσο μάλλον στις ΗΠΑ, δείτε κι εδώ.

Κοινωνία και πολιτική τον καιρό της χούντας του μνημονίου

Το χθεσινό Βήμα μάς ενημέρωσε ότι οι δικαστικοί λειτουργοί που χειρίζονται την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα τις προσεχείς ημέρες θα καλέσουν για κατάθεση 24 άτομα

ηλικίας 30 ως 45 ετών, [που] προέρχονται από τον αντιεξουσιαστικό χώρο και αρκετοί από αυτούς ήταν ανάμεσα στους 394 συλληφθέντες των επεισοδίων στο Πολυτεχνείο, τον Νοέμβριο του 1995.

Ο λόγος που θα κληθούν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι ότι βρέθηκαν αποτυπώματά τους σε τρία-τέσσερα από τα σπίτια των έξι κατηγορουμένων. Μέχρι εδώ καμία έκπληξη: Οι αρχές αξιοποιούν την καταγραφή του αναρχικού χώρου που πέτυχαν σχεδόν αναίμακτα το 1995 για να σπιλώσουν πρόσωπα και να τα υποχρεώσουν να περιορίσουν την κοινωνική τους δραστηριότητα. Εκείνο που προκαλεί μια κάποια έκπληξη για το θράσος του είναι το παρακάτω:

Δικαστικοί λειτουργοί επισήμαιναν μιλώντας στο «Βήμα» ότι «ασφαλώς δεν μπορεί να ποινικοποιηθούν οι κοινωνικές σχέσεις. Ούτε η παρουσία των 24 νέων μαρτύρων στα σπίτια των συλληφθέντων αποδεικνύει οτιδήποτε το επιλήψιμο. Ομως είναι ζήτημα άξιο έρευνας για να προσδιορίσουμε τις διαστάσεις της υπόθεσης και να έχουμε μια σημαντική καταγραφή».

Έτσι, λοιπόν, οι «πηγές» του Βασίλη Λαμπρόπουλου δίνουν τη γραμμή των κρατικών αρχών απέναντι στην κοινωνικοπολιτική δραστηριότητα σε συνθήκες κρίσης. Να τους χαιρόμαστε.
ΥΓ. Αν δε μ’ απατά η μνήμη μου, οι 394 ήταν οι ενήλικοι συλληφθέντες το 1995. Άρα σήμερα δεν μπορεί να είναι κανείς μικρότερος από 33 ετών κι όχι 30 που λέει ο Λαμπρόπουλος. Ή κάποιος φωτογραφίζεται ή ο Λαμπρόπουλος δεν απέχει από την επιπολαιότητα άλλων δημοσιογράφων.

Τι αρέσει στις χελώνες;

Επειδή κάποιος κατέληξε εδώ αναζητώντας στο Google «τι αρέσει στις χελώνες», λέω να επιλύσω αυτή την απορία, γι’ αυτή τη Χελώνα τουλάχιστον:

Στη Χελώνα αρέσουν, χωρίς αξιολογική σειρά, ο Μπομπ Ντύλαν, ο Μαρσέλ Αιμέ, ο Λέοναρντ Κοέν, ο Μπορίς Βιάν, ο Γιάννης Σκαρίμπας, ο Γιάνης Κορδάτος, η Ηρακλειά, τα τρένα, το Βερολίνο, οι φωτογραφίες του Agustin Victor Casasola, του Δημήτρη Χαρισιάδη, του Κώστα Μπαλάφα, της Βούλας Παπαϊωάννου, ο Θανάσης Βέγγος, ο Βασίλης Λογοθετίδης, η «Τελευταία Νύχτα του Κόσμου» του Ντον ΜακΚέλαρ, οι Radiohead, οι Portishead, ο Σάκης Παπαδημητρίου και η Γεωργία Συλλαίου στα «Τραγούδια από τις Εβρίδες», οι Στέρεο Νόβα τότε, ο Μανώλης Αναγνωστάκης, ο Κλείτος Κύρου, ο Πάνος Θεοδωρίδης την εποχή της «Αγκαλιάς της Ντεζιρέ», ο Βασίλης Βασιλικός στο «Ζ», ο «Δον Κιχώτης» του Παμπστ, ο «Άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή» του Βερτόφ, ο Ζοζέ Σαραμάγκου, η Βιρτζίνια Γουλφ, ο Χούλιο Κορτάζαρ, τα Υπόγεια Ρεύματα, ο Ράκιας, ο Φιλίπ Αριές, η «Αγέλαστος Πέτρα», οι Afghan Whigs, ο Μαρσέλ Ντυσάν, ο Κώστας Καρυωτάκης, οι Τρύπες, τα Ξύλινα Σπαθιά του «Ό,τι θες εσύ», η Αντίπαρος, ο Φερνάντο Πεσσόα, ο Μάριος Χάκκας, ο Φίλιπ Ντικ, ο Τζέιμς Μπάλαρντ, ο Ρέιμοντ Κάρβερ, ο Ρόμπερτ Άλτμαν, το «Κουρδιστό πορτοκάλι» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, το «Os Canibais» του Μανοέλ ντε Ολιβέιρα, κάτι ξενέρωτα τραγούδια όπως το «With or without you» των U2, οι Εν Πλω, τα «Μικροαστικά» του Λουκιανού Κηλαηδόνη, οι Madrugada, ο Βασίλης Νικολαΐδης, τα «Χρώματα της Ίριδος» και οι «Τεμπέληδες της Εύφορης Κοιλάδας» του Νίκου Παναγιωτόπουλου, οι κριτικές του Βασίλη Ραφαηλίδη, καλώδια (χιλιάδες μέτρα), οι φίλοι της (που κινούνται αργά και παράλληλα, οι περισσότεροι – όσοι δε φυλούν τα νώτα της), τα μολύβια Faber, ο Κεν Λόουτς, η «Αμερικανική νύχτα», το «Τρέξε Λόλα Τρέξε», το «Μίσος», οι REM, οι dEUS, η ηρωική αυτοκτονία όπως την όρισε ο Εμίλ Ντυρκέμ στα χώματα της Ψερίμου, τα super8, τα αποκόμματα των εφημερίδων προ εικοσαετίας, όταν πετάει στα όνειρά της χωρίς καβούκι, ο Γενάρης του 1991,οι Big Sleep στο «Moonlit Days» με όλα τα σκρατς όμως, η μπύρα, η Αντιγόνη, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος διαβάζοντας Ντίνο Χριστιανόπουλο, τα λόγια που κατά καιρούς μαθαίνει απέξω, ο Μπάστερ Κίτον, το μουσείο της Σινεματέκ στο Παρίσι, το ποδήλατο (παράξενο για Χελώνα αυτό), τα μινόρε, ο Παναγιώτης Τούντας, ο Κώστας Καρίπης, η Ρόζ α Εσκενάζη, ο Αντώνης Νταλγκάς, οι Bokomolech, ο John Coltrane, ο Miles Davis, το Αιγαίο που αγάπησε, ο Βάλτερ Μπένγιαμιν, το «Χρόνος, εργασιακή πειθαρχία και βιομηχανικός καπιταλισμός» του Ε.Π. Τόμσον, οι Police (όχι η αστυνομία, οι άλλοι), το «Μυστικά και Ψέματα» του Μάικ Λι, ο Μισέλ Φουκώ, η Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου μ’ ό,τι κι αν καταπιάνεται, ο Νίκος Καρούζος όταν γράφει πιωμένος, ο Μίλτος Σαχτούρης, ο Άρης Αλεξάνδρου, το «Meeting people is easy» [losing them is hard], το «Ωραίο καλοκαίρι», το ωραίο καλοκαίρι χωρίς εισαγωγικά, το διαδίκτυο εν γένει, το SM58, η HV20, η 550D, το «Killing moon», ο Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος, οι Σημειώσεις, ο Βύρων Λεοντάρης (χωρίς τις ανιψιές του), η Lazy Dog, ο Αργύρης Ζήλος, ο Χρήστος Δασκαλόπουλος, η Θάλεια Καραμολέγκου, το συρτάρι της (της Χελώνας, όχι της Θάλειας), ο Αστερίξ, ο Ιντεφίξ που είναι αρχέτυπο για όλα τα σκυλιά της κατηγορίας του (του Β. συμπεριλαμβανομένου), η κουβέντα.

Λινκς δε βάζω, βρείτε τα μόνοι σας κινούμενοι με το ρυθμό της Χελώνας.

Η τιμή και το χρήμα

Το Έθνος δημοσιεύει την ιστορία του Μαρκ Μπόιλ, «απόφοιτου οικονομικού πανεπιστημίου και άλλοτε διευθυντή σε επιχειρήσεις», ο οποίος απαρνήθηκε, λέει, το χρήμα πριν δυο χρόνια και ζει έκτοτε σ’ ένα τροχόσπιτο εξασφαλίζοντας την τροφή του από μια βιολογική φάρμα όπου εργάζεται εθελοντικά.

Ο Μαρκ Μπόιλ ποζάρει για σένα

Ωραίος τύπος, θα σκεφτόταν κανείς – κι αφού, σύμφωνα με το δημοσίευμα του Έθνους, έχει γράψει κι ένα βιβλίο με τίτλο «The Moneyless Man: A Year of Freeconomic Living», ας ψάξουμε πού μπορούμε να βρούμε την εμπειρία του αρνητή αυτού της εγχρήματης οικονομίας και να διδαχτούμε απ’ αυτήν.

Βοηθός μας το πανταχού παρόν και τα πανθ’ ορόν Google: Να το βιβλίο!

Οπότε ξέρετε γιατί δεν θα το διαβάσουμε.